سوده میگفت سر کلاس یکی از اساتید بودیم که صحبت از نعمتهای بهشتی و مقام قرب و لقاء الهی بود ، یکی از بچه ها گفت به نظر شما درسته مومنی که در صدد رسیدن به مقام قرب و فناء الهیه خودشو تو بهشت به حور و قصور مشغول کنه من که فکر میکنم یه آدم اگه واقعا به فکر خدا باشه حور العین که سهله هزارتای اونم براش اهمیت نداره ، اینم که میگن مومن تو دنیا از حروم چشم پوشی میکنه و تو آخرت از نعمتهای بهشتی مثل همین حور العین بهره مند میشه به نظر من یه توجیه ،بابا کسی که به فکر خداست کسی که با تمام وجودش خدارو عبادت میکنه و می پرسته چطور چشمش به این چیزاست ؟!!!!به قول سعدی :    

 حدیث روضه نگویم گل بهشت نبویم    جمال حورنجویم دوان بسوی تو باشم

خدا این جور چیزا رو واسه چی به عنوان نعمت بهشتی به بنده های مومنش میده بعضی وقتا آدم فکر میکنه هیچ تناسبی بین نعمتهای بهشت و بهشتیها وجود نداره واقعا چرا اینطوریه ؟!

استاد در پاسخش گفت

ک همونطور که درجات ایمان مردم در دنیا متفاوته نعمتهای بهشتی در آخرت هم متفاوته ، در روایتی از امام صادق (ع) اومده که مردم سه گونه خدا رو میپرستند ، یه دسته بخاطر میلی که به برای ثواب او دارند پس این دسته عبادتشون عبادت افراد حریص و طمع کاره گروه دیگه خدارو برای فرار از آتش جهنمش میپرستن و این هم عبادت  بندگانه و گروهی خدا رو بخاطر دوستی او میپرستن پس این عبادت از نوع عبادت افراد کریمه 1.

بنابر این بعضی نعمتهای بهشتی که در قران از اونها توصیف شده برای گروههای خاصیه و همونطور که شما گفتین مخصوص به این گروه که خدا رو برای خودش و به شوق و محبت او عبادت میکنند که نیست ، خداوند با وصف بهشت و جهنم – البته با این اوصافی که شما مثال زدین – میخواد گروه اول و دوم رو به انجام احکام و دستورات الهی ترغیب کنه والا بهشت گروه سوم بهشتی دیگر و پاداششون هم پاداشیه که فکر و تصور و تخیل وهیچ چیز به محدوده درک اون نمی رسه مگه اینکه از خودشون باشی تا بفهمی .بله

... دوان بسوی تو باشم .... مال ما نیست مال اونهاست .

__________________________________

1- ر. ک:  تفسیر المیزان ،‏ج 1 ، ص90